Pustkowo - Łukęcin - Gostyń - Drężewo - Pustkowo

Sobota, 6 lipca 2013 · dodano: 22.03.2014 | Komentarze 0

Drugiego dnia pobytu postanowiłem zrobić małą pętlę rozpoznawczo - zaczepną po najbliższych wsiach. 
http://www.endomondo.com/workouts/212309614/489677...
Ruszyłem więc przez Pobierowo w kierunku Łukęcina sprawdzając przy okazji stan drogi rowerowej R33.  O Pobierowie i Łukęcinie specjalnie nie ma się co rozpisywać. Pobierowo to typowy, letni kurort - głośny i zatłoczony a Łukęcin to jego malutka namiastka. Z Łukęcina skierowałem się na południe. Mijane po drodze miejscowości Strzeżewo i Sulikowo nie kryły ciekawych obiektów, ale w kolejnej na trasie wsi Gostyń moje zaciekawienie wzbudził ciekawy wjazd do parku. 

Wjazd do szkoły w Gostyniu © mariannek

Z tabliczki wyczytałem, że mieści się tu szkoła podstawowa, więc postanowiłem zobaczyć jak ta szkoła wygląda. Intuicja mnie nie myliła, szkoła bowiem mieści się w XIX wiecznym pałacu rodziny von Brockhüsenów.

Szkoła w Gostyniu © mariannek
Kolejną perełką architektoniczną w Gostyniu jest kościół. Do wejścia głównego prowadzi piękny szpaler tui.

Kościół w Gostyniu © mariannek
Z Gostynia wyjechałem szutrową drogą w kierunku Karnic. Pośrodku pól natknąłem się chyba na koniec świata - wieś Janowo. Wieś wyglądała jak po huraganie.

Ruiny domów we wsi Janowo © mariannek
 ...ale jednak ktoś w tej wsi mieszka.
Jadąc dalej skierowałem się do Drężewa. Znajduje się tu XIX wieczny pałac, w którym o północy na wieży pojawia się złośliwa Hiszpanka - duch z Drężewa.

Pałac w Drężewie © mariannek
    Wybudowany przez szczecińskiego radcę handlowego Schlutowa pałac odkupił Eduard von Bonin. Legenda głosi, że w Eduardzie, który był zaręczony z francuską hrabianką, zakochała się  hiszpańska szlachcianka Girona. Gdy w 1890 roku obie kandydatki do serca Eduarda spotkały się w pałacu, z niewiadomych przyczyn wybuchł w nim pożar i Girona zginęła w płomieniach. Do dziś o północy wchodzi na wieżę i opłakuje ukochanego.
Pałac też chyba opłakuje, bo niestety popada on w coraz większą ruinę. Prywatny właściciel niestety nie wywiązuje się z zapewnień o odbudowie posiadłości, nie pozwala również wejść na jej teren, żeby zrobić zdjęcia (zdjęcie zapożyczone z wikipedii). 

Stwierdziłem,  że skoro nie można oficjalnie to trzeba spróbować od strony parku, ale po kilku metrach okazało się, że takich jak ja było już wielu. 

Ciekawa forma oznaczania terenu prywatnego © mariannek
Zniechęcony pojechałem betonową drogą w kierunku Trzęsacza.